zondag 1 januari 2017

Toedeloe 2016, aloha 2017!

Dag 1 van de 365, dag 1 van een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin.  Eentje van zoeken naar evenwicht, de juiste balans en een serieuze pot extra energie.  Een nieuw begin van een jaar met een enorme uitdaging, eentje van 4 maand single mommy zijn als vrouw van een militair.  Zo'n gigantische uitdaging, eentje waar ik met een ontzettend bang hart tegenaan zie, eentje waarvan ik bang ben dat niet zal lukken door mijn belachelijk klein potje energie, eentje die als een ontzettende donderwolk boven mijn hoofd hangt.  Een donderwolk, een zwart gat, een onoverbrugbare ellendige periode van overleven, van volhouden, als dat lukt.

Maar de start van het nieuwe jaar is ook een afscheid van een hoofdstuk, een afscheid van een jaar die me geleerd heeft te genieten kleine dingen, van loslaten.  Een jaar met mooie momenten, gezellige ontmoetingen en bijzondere ervaringen.  Een jaar opgesloten in een lichaam die niet meer mee wil werken op mijn tempo, met mijn plannen en mijn verwachtingen.  Een jaar waarin het zoeken naar energie meer en meer plaats begon te maken voor de aanvaarding, de keuzes en de teleurstelling.  

Het leven loopt niet altijd als gehoopt, zoals verwacht.  Het loopt hoe het loopt, het is wat het is.  2016 bijzonder confronterend, 2017 te uitdagend.  

Maar al bij al was 2016 ook geweldig mooi...



2 opmerkingen:

  1. Het is helemaal oké om bang te zijn om vier maand alleen mama te zijn. Dag per dag, af en toe eens goed wenen, dan weer niet meer bijkomen van het lachen met je zonen, dan eens vloeken ... Yes, you can! En als you het niet can't dan zijn er vast en zeker helpende handen om je door die periode te sleuren.

    Ik wou dat precies even zeggen omdat het me iets doet dat je gewoon je angst uitspreekt.

    Een mooi en gezond 2017 alvast!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. #vuistje vrouw, gewoon omdat je er eentje verdient.
    Het komt zoals het komt, en op de een of andere manier, komt alles altijd goed. Altijd. x

    BeantwoordenVerwijderen