maandag 19 december 2016

Op zoek naar energie: aanvaarding?

Het lijkt een ellendige zoektocht, eentje zonder zichtbaar eind, met demotiverende tussenstops...

Elke ochtend opstaan met het gevoel dat je net een weekendje het beste van jezelf gegeven hebt op de dansvloer en tot de vroege uurtjes volledig uit de bol bent gegaan op hits van de jaren 90. De volgende dag voel je je wat mottig en denk je grinnikend terug aan je leuke avond.  Wel, dat mottige gevoel, vooral dan die ellendige moeheid en vervelende spierpijn is deel geworden van mijn dagdagelijkse leven.  Grinniken doe ik niet, mij sneu voelen over de situatie des te meer.

Hier kon je al lezen dat ik een tijd terug terecht was gekomen bij de kolk.  De kolk, de kliniek voor onverklaarbare lichamelijke klachten ging mij soelaas brengen hoopte ik.  Na wat testen (lees: voornamelijk een paar keer opnieuw je verhaal doen) mocht ik beginnen aan het revalidatieprogramma.  Hoera, champagne en slingers want ik kon starten met beter worden, ik kon beginnen met mijn belachelijk leeg potje energie wat te vullen zodat ik weer normaal kan functioneren.

We zijn gestart, week 3 is bezig van de 12.  Ik kan alleen maar hopen dat het helpt, uiteindelijk.  Ik had op voorhand gedacht dat ik wat ging dansen in een eenhoornpakje rond een regenboog op zoek naar de bron van energie.  Ik kan zeggen dat ik tot op heden mijn beste dansmoves niet moest bovenhalen, en dat ik ook niet al speurneuzend de bron van energie moest gaan zoeken...

Het programma bestaat vooral uit rust, groepssessies en relaxatie.  Het draait meer om aanvaarding, omgaan met beperkte energie en voldoende rust nemen.  Aanvaarding, klinkt een beetje vies en deprimerend; aanvaarden dat ik moe ben? Aanvaarden dat mijn energiepijl nooit echt meer helemaal goed zal komen? Aanvaarden dat dit ook ik is, iemand die moet afhaken, nee moet zeggen, dingen moet laten, elke keuze of activiteit moet afwegen, ...

Ik doe zo graag van alles, putte vroeger zo veel energie uit het leven tot de rollen opeens omgekeerd werden.  Het leven zoog mijn energie leeg en ik blijf verdwaasd achter.  Verdwaasd over dat potje dat maar niet opnieuw gevuld raakt, over het feit dat men zegt dat het nooit meer helemaal goed komt...

Een klein stemmetje in me blijft er in geloven, in het feit dat dit niet voor altijd zal blijven duren, dat alles goed komt, uiteindelijk.  Hopelijk heeft dat klein stemmetje gelijk...





17 opmerkingen:

  1. Ik wens dat 2017 jouw jaar zal worden. Zo'n jaar waarin je wél in een eenhoornpakje rond kan springen, vol energie!
    Hoe moeilijk het ook is, je komt er wel. Soms eens een stap achteruit en dan terug vollenbak vooruit.
    Hartje voor jou, honderd hartjes ♥

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop het van harte :) Ik word altijd zo blij van jouw lieve reacties <3

      Verwijderen
  2. Ai, ik heb nog gedacht aan jou gisteren, want ik voelde me echt verschrikkelijk moe the day after. Hoop dat jij er al wat van bekomen bent. Aanvaarding... Ik zou het ook niet willen horen, denk ik. Mss is "berusting" een beter woord? Ook van mij een duimpje omhoog voor een beter 2017, en wie weet brengt dat revalidatieprogramma wel soelaas. Al is het maar een pietsie beetje... Ik wens het je van harte toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Onze dochter is doterra olieen aan het uitproberen, ze heeft weer veel energie, en wil zelfs het paard weer op.
    En dat met geen chemische zooi. Alles op natuurbasis.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kan niet heel erg veel nuttigs zeggen, enkel dat ik je blogs wel lees, en ik het heel erg voor je vind... Ik hoop dat er toch nog beterschap komt.
    Heb je de piste van chronische lyme al eens bekeken?
    dr. De Meirleir is hierin de expert in België.
    In het geval je deze piste zou bekijken, is deze blog erg interessant: https://anneleis.be/
    Ze kreeg ook eerst diagnose CVS/fibro tot ze na jarenlang eindelijk de diagnose van chronische lyme kreeg, en hiertegen behandeld werd, nu wordt ze eindelijk beter.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik lees net je laatste bericht en klik terug naar hier, maar dit wilde ik óók zeggen. Zelf helaas ook ziek. Super dat het je ondertussen wat beter gaat, maar mocht je nog verder willen zoeken, denk aan Lyme en óók co-infecties. In België zijn de gewone testen óók niet goed, DML is de juiste plek, misschien zijn er nog anderen.

      Verwijderen
    2. inderdaad... ze hebben me al betrekkelijk binnenste buiten gedraaid maar toch blijf ik het gevoel hebben dat er misschien wel een 'echte' reden is waardoor ik altijd wel wat sluimerend moe ben... De kolk (Kliniek voor onverklaarbare lichamelijke klachten) is alleszins niet de place to be... We blijven zoeken!

      Verwijderen
    3. Ik heb zelf Bartonella. Van een teek of ooit kattenvlooien. Laat je testen! Succes!

      Verwijderen
  5. Ik kamp al 4 jaar met gebrek aan energie. Na veel vruchteloze onderzoeken ben ik bij een gedragspsychologe terechtgekomen. Zij heeft me leren aanvaarden maar vooral ook leren doseren. En nu , 2 jaren verder, hoewel ik nog steeds niet kan gaan werken, kan ik toch terug heel.wat meer. Ik kan terug genieten van een avondje met vrienden. Drukke feestjes zijn dan weer te vermoeiend. En mijn creatieve ik heeft de kans gekregen. Heb ik mijn situatie aanvaard? Voor een stuk wel,ik zoek niet meer wanhopig naar de oorzaak en ik vecht er niet meer tegen maar kijk vooral naar wat ik wel kan en hoop dat ik blijf vooruitgaan om ooit terug te kunnen gaan werken. Ik wens je echt toe dat het revalidatieprogramma je helpt op de weg naar beterschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo herkenbaar. Na een wanhopige zoektocht van meer dan drie jaar en elke test die denkbaar is, begon ik eind augustus vol goede moed aan mijn "revalidatie" om te ontdekken dat de weg eindeloos veel langer is dan ik gehoopt had. Blijkbaar wordt jarenlange verwaarlozing, overdrijven en negeren van mijn eigen lichaam niet zomaar op een paar maandjes opgelost. Maar ik ben alweer verder dan ik drie maanden geleden was. Ik wens je veel goede moed en sterkte xx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook voor mij herkenbaar. En ja, aanvaarden is moeilijk. Je hoopt toch ooit weer volledig beter te zijn.
    Hopelijk wordt 2017 voor jou het jaar waarin je stilletjesaan weer meer energie mag vinden. Ik wens het je toe! Anja x

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel herkenbaar, maar geloof me, het komt weer goed ! Aanvaarden is misschien niet het juiste woord, alhoewel ik toch heb moeten leren aanvaarden dat er een grens is aan mijn energie, en vooral heb moeten leren doseren en stoppen. Ik heb mijn energie terug, kan accepteren dat ik al eens een mindere dag heb, en kan grenzen bewaken. Ik wens je van ganser harte dat jij er ook weer uit komt, sterker en weerbaarder, met energie !

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bianca! Elk woord dat ik hier lees zou ik zelf ook gedacht kunnen hebben. Ook ik leer aanvaarden, met vallen en opstaan (en vooral met mezelf, want zulke klinieken hebben ze hier precies nog niet uitgevonden), en dat heeft mij al zo veel geleerd. Als zorgeloze student had ik vast nooit zo veel nagedacht over het leven. Leren doseren is k*k, maar langs de andere kant laat het je wel stilstaan bij wat écht belangrijk is.

    Ik hoop zo voor jou dat dat potje snel weer - al was het maar een bodempje - energie krijgt. Echt waar. En dat je intussen ook het aanvaarden leert omarmen. Ik duim met al mijn kracht!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik kan me voorstellen dat het enorm zwaar is voor je, vooral omdat dit niet is hoe je het wilt voor jezelf, op dit moment in je leven. Voor niemand natuurlijk, maar zelf jonge mama zijnde, dertiger zijnde, ... Dan wil je dat alles zo wel ongeveer ok is en dat je kan genieten van het jonge leven dat je zelf bent en dat je rondom je hebt. Dan wil je alles nog kunnen, en dan wil je dat energieloze dagen voorbij gaan en je er gewoon over kan zeggen 'amai, gisteren voelde ik me effe futloos, maar gelukkig heb ik goed geslapen en is't weer gepasseerd', bij wijze van spreken... Maar misschien begrijp ik er natuurlijk ook gewoon niks van. Ik vind het alleszins echt al knap dat je hulp hebt gezocht, dat je op weg bent, bestemming misschien nog onbekend maar de richting is er al... Ik wens je veel moed toe!! en een dikke knuffel, dat stuur ik je virtueel!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Very nice post.really I apperciate your blog.Thanks for sharing.keep sharing more blogs.

    หนังสยองขวัญ

    BeantwoordenVerwijderen